‘Fast ‘n light’ door het gravelwalhalla van Nederland
Het gebeurt me niet vaak; een blog schrijven in de hoop dat maar heel weinig mensen het zullen lezen. Dat zit zo. Tijdens onze tweedaagse graveltocht door de Achterhoek medio juni kwamen we onderweg geen kip tegen. Het ‘gravelwalhalla van Nederland’ lijkt nog onontdekt. Wat vreemd is, want er is geen woord aan gelogen. De Achterhoek heeft gravel in het kwadraat. En dat paradijs helemaal voor jezelf hebben, is hemels. Kom het gerust zelf ontdekken, maar vertel het liever niet verder.
Twee dagen gravellen door de Achterhoek met overnachtingen in luxe hotels, inclusief driegangen diners en bagagevervoer. Mijn zus appte me enthousiast het arrangement, gloednieuw op de website van Outdoor Achterhoek. Nu ben ik zelf eigenlijk meer van een beetje afzien, kamperen en de Nivon natuurvriendenhuizen. Maar ach, na een dag flink bezig te zijn geweest, is het ook wel eens lekker meteen aan te kunnen schuiven bij een driegangendiner en daarna je bed in te rollen. En het geeft je de mogelijkheid lekker lichtgewicht over de paden te gaan.
Voor mijn zus en mij was het de eerste meerdaagse onverharde tocht. Maarten, mijn zwager en frequent wielrenner en gravelrider, had al meer ervaring in de benen. De routes, beide rond de 80 km, bleken uitstekend geschikt voor zowel de meer geoefende als de beginnende graveller.
Single tracks waar je gelanceerd wordt over boomwortels, ingezakte bruggetjes, mulle zandwegen, oude tractorsporen, hoogbegroeide grasstroken en slingerende schelpenpaadjes. We bereden ze allemaal. Nooit geweten dat er nog zo veel onverharde wegen in Nederland zijn. De routes werden samengesteld door Christiaan Warger van Gravelrides.cc en zijn met recht pareltjes.
‘Snelheid houden, blijven trappen en vooral niet sturen’. Maarten gaf ons onderweg tips. Makkelijker gezegd dan gedaan wanneer je onverwacht tot stilstand komt in plots opduikend mul zand. De eerste keer was het schrikken, maar binnen de kortste keren konden we onze fietsen ook probleemloos door die stukken zand laveren. De routes bieden namelijk ook meteen een spoedcursus gravelrijden. Elke ondergrond is wel voorbij gekomen en dat vereist steeds een andere techniek. Na deze twee dagen heb je ze allemaal onder de knie.
Bijkomende voordeel van Landgoedhotel Woodbrooke, de locatie van de eerste overnachting, is dat deze ook direct aan de ‘Vier Toppenroute Lochemse Berg’ (route van MudSweatTrails) ligt. Je kunt de tweedaagse fietsavontuur dus ook beginnen met een rondje trailrunning. Dat deden wij voor het diner. Die diners waren overigens meer dan prima, ook voor deze glutenvrije vegetariër. De ontbijtjes zorgen zeker voor voldoende koolhydraten tot de lunch. De eerste dag eindigde bij Havezathe Carpe Diem, waar ook weer een driegangendiner klaar stond. Met de calorie-inname zat het wel snor deze dagen. Natuurlijk kun je je eigen lunchpakketje meenemen of leven op gelletjes, maar ook en route kozen wij voor de luxe optie. Onze lunches waren bij cafeetjes onderweg. Op beide dagen is rond de 55 km een dorp met een aantal goede lunchplekken te vinden. Datzelfde geldt voor koffie rond de 20 à 30 km. Hiervoor moesten we wel steeds een klein stukje van de route af.
De tweede dag bevatte voor ons gevoel wat meer asfalt, maar de kwaliteit van de paadjes maakte dat meer dan goed. Wij hadden onderweg weinig regen en dus amper modder, maar zelfs bij goede omstandigheden zijn banden met flink profiel sterk aan te raden. Noppen zijn zeker op de zandwegen geen overbodige luxe.
De afstanden zijn heel goed te doen. Met de nodige pauzes deden we er per dag ongeveer 6 uur over. De gemiddelde snelheid lag, exclusief lunch- en koffiepauze, rond de 20 km/uur. De GPX-routes werkten perfect. De eerste dag navigeerden we met de Garmin, maar uiteindelijk bleek de route in de app Topo GPS (via de iphone) beter te werken. Het geeft net iets meer informatie over waar je zit en welke van de vele paadjes je precies moet nemen.
Wij kozen dus voor bagagevervoer (bij te boeken, 30 EUR per ritje) van de eerste naar de tweede locatie en vervolgens weer terug naar Woodbrooke, waar onze auto’s stonden. Zo heb je overdag maar heel weinig bij je. Wel slim uiteraard om wat gereedschap en een reserveband in de zadeltas te stoppen. Dat bleek geen overbodige luxe. Een venijnige doorn had zich door mijn buitenband gewroet.
Kortom, doen dus, die gravel tweedaagse. Zeker als je nog weinig ervaring hebt met bikepacking is het een mooie eerste stap. Maar niet verder vertellen dus. Dan blijft het gravelparadijs nog een beetje onontdekt.
